Momenteel zijn we drie maanden op reis door de Filipijnen. Natuurlijk delen we onze beste tips, routes en reisinformatie, maar willen ook onze persoonlijke ervaringen delen. Elke week geven we een update van onze avonturen, zodat je een beetje mee kan reizen. Laat gerust een leuk berichtje achter onder dit blog of volg ons op Instagram.
De reist begint, op naar Manilla
Eindelijk is het zover, over een paar uur vliegen we naar de Filipijnen. Onze backpacks zijn ingepakt, dat ging eigenlijk vrij soepel. Het is toch altijd een gedoe, want wat neem je nou mee voor drie maanden reizen? Leon zijn backpack weegt 18 kg en die van mij 15 kg. Er zit vooral kleding, snorkel spullen en camera apparatuur in.
We vliegen met Etihad Airlines via Abu Dhabi naar Manilla. Gelukkig is de tussenstop maar drie uur en hebben we extra beenruimte bijgeboekt, wel zo fijn voor langere vluchten. Vanaf Amsterdam naar Abu Dhabi is het zo’n 6 uur, daarna nog 8,5 uur naar Manilla. We zijn dus zeker 18 uur onderweg voordat we in Manilla aankomen. Gelukkig ligt ons hotel op maar 10 minuten van het vliegveld. Nadat we geld hebben gepind (pesos) en een lokale simkaart gekocht, pakken we een taxi naar het hotel. Het is inmiddels alweer 00.30 uur, dus snel inchecken en ons bed in.
Van Manila naar Coron
De volgende ochtend vliegen we om 13.30 uur van Manilla naar Coron. We nemen rustig de tijd om te ontbijten en bij te komen van de lange vlucht. Manilla is een grote, drukke hoofdstad waar we zo snel mogelijk weer weg willen. Dat het in de Filipijnen soms lekker ongeorganiseerd is, merken we meteen op het vliegveld. Als je we bij het boarden in het busje stappen dat naar ons vliegtuig rijdt, worden na 15 minuten wachten zonder uitleg ineens weer terug gereden. We moeten daar weer door de bagagecheck en komen in de wachtruimte aan. Alle passagiers kijken elkaar vragend aan. Na 5 minuten wordt er omgeroepen dat onze vlucht naar Coron over 20 minuten pas gaat, maar worden na 5 minuten alweer het in het busje gestopt naar het vliegtuig. Logica is ver te zoeken haha. De vlucht is erg mooi, we vliegen over heuvels, zee en eilanden.
Aankomst in Coron
Na iets van 1,5 uur vliegen komen we aan in Coron, een eiland in het noorden van de provincie Palawan. Coron staat vooral bekend om enorme kliffen, verborgen blauwe lagunes, scheepswrakken en mooie koralen. De meeste mensen blijven hier maar 1 of 2 nachten, maar wij doen het liever rustig aan en hebben 7 nachten geboekt. Na een ritje met een minibus komen we na een half uur aan in het hotel (Bay Area Lodge). Het ligt vlakbij het dorp in een sfeervolle tuin en heeft een goed restaurant. We lopen die namiddag / avond nog naar de haven en kijken de zonsondergang. Het is hier trouwens 7 uur later en ineens hakt de jetlag erin. We gaan om 22.00 uur slapen, maar liggen om 02.00 uur ‘s nachts klaarwakker naar het plafond te staren. Ook moeten we wennen aan alle geluiden; je hoort regelmatig scooters, blaffende honden en kraaiende hanen. Ook zijn ze in de Filipijnen nogal fan van karaoke en hoor je regelmatig locals super vals meezingen op diverse liedjes.
Op pad met de motor
Omdat we beiden nogal slecht hebben geslapen, besluiten we om op vrijdag weinig te doen. We wandelen door het drukke dorpje, wat bestaat uit toeristische winkeltjes en restaurants. Het is een wirwar van mensen, scooters en tuktuks. In Coron zelf is weinig te doen, het is de uitvalsbasis voor boot tours naar omliggende eilanden. De dag erna huren we een crossmotor om naar de andere kant van het eiland te gaan. Dat vinden we echt heerlijk om te doen; die vrijheid om te gaan en staan waar we willen. (Ik weet niet waarom, maar dat stomme nummer van “Romana op de scooter” speelt ineens in mijn hoofd af). Onze bestemming voor die dag is Marcilla Beach, een super mooi strand, maar wel lastig te bereiken. De weg ernaar toe is heuvelachtig en niet geasfalteerd. Onderweg komen we langs gave uitzichten, rijstvelden en lokale dorpjes. Bijna alle kinderen zwaaien als ze ons zien, zó schattig. Er lopen hier trouwens erg veel honden, die ook zomaar de weg oversteken. Goed opletten dus!
Marcilla Beach & sandbar
Na ongeveer een uur rijden komen we aan bij het strand, we kijken onze ogen uit. We parkeren onze dirtbike en maken een praatje met de eigenaar. Het is een privéstrand, maar er wordt geen toegangsprijs gevraagd, alleen een vrijwillige donatie. We lopen een stukje en ploffen neer in het het zachte zand. Daarna nemen we een duik in het heldere water en gaan wat snorkelen. Al snel worden we aangesproken door een groepje Filipijnse tieners die met ons op de foto willen. Leon is met zijn lengte een aardige verschijning en ook mij vinden ze erg interessant. Het schoonheidsideaal is hier: hoe blanker, hoe beter. Aangezien onze huidjes de laatste maanden geen zon hebben gezien, vind iedereen ons knap. Als ik aan het snorkelen ben, vraagt een Filipijnse vrouw aan Leon of hij nog single is. “Nee, mijn vriendin is snorkelen” zegt hij, waarop zij antwoordt “Oh, jammer”. Het levert in ieder geval grappige situaties op haha!
Een bootexcursie naar verborgen lagunes
Vandaag (zondag) hebben een privéboot met kapitein gehuurd voor een dag. We worden om 07.30 in de ochtend opgehaald en gaan vervolgens naar de markt om verse ingrediënten voor de lunch te halen. We kopen o.a. verse vis, garnalen, rijst, groenten en fruit. Daar stappen we aan boord van een lokale boot, ook wel banka genoemd. Samen met onze kapitein Rafael bepalen we de route voor de dag. Het doel is om de grote boten met toeristen te ontwijken, om zo hopelijk de meeste stranden en baaien voor onszelf te hebben. Na een klein kwartiertje varen, komen we aan bij de eerste stop: Kayangan Lake. Er liggen gelukkig nog weinig boten. We lopen met een trap naar boven, waar je eerst bij een uitkijkpunt komt. Daarna de trap af naar het meer, dat helemaal omringd wordt door indrukwekkende kliffen. Het water is zo helder, dat je de kliffen onder water ziet doorlopen. Helaas is hier een zwemvest verplicht (omdat er 1x een ongeluk is gebeurd), wat het lastig maakt om mooie foto’s te maken. Na een klein uurtje lopen we terug naar de boot, het is inmiddels 10.00 uur en het wordt enorm druk. Waar er eerst nog maar 5 boten aangemeerd waren, liggen er nu dik 30!
Een paradijselijk strand
We varen naar de volgende stop: Smiths Beach. Dit strand is echt ongelofelijk mooi! Helder blauw water, wit zandstrand en donkergrijze rotsen. We kunnen ons geluk niet op, want we zijn op dat moment de enige bezoekers. Leon gooit snel de drone de lucht in en ik spring in de doorzichtige kayak.
Na een beetje rond paddelen en relaxen, varen we naar Secret Beach. De kapitein gooit zijn anker uit in een heldere, ondiepe baai en wijst naar een plek in de rotsen. We kijken nog eens goed, maar zien weinig. Zijn zoon, die mee is als hulpje, springt vervolgens in het water om ons de weg te wijzen. Als we dichterbij komen, zien we inderdaad een smalle opening bij de rotsen. Het water komt ongeveer tot onze middel, dus gelukkig hoeven we niet helemaal kopje onder om er te komen. Na een paar passen komen we uit in een open grot met een mini-strandje. In het midden staat een mangrove boom, het voelt als een magische plek. Ook hier zijn we alleen, wat het extra speciaal maakt. In de tussentijd heeft Rafael een overheerlijke lunch gemaakt met het eten wat we op de markt gekocht hebben. Smullen!
Snorkelen & toffe dronefoto’s
Na de lunch relaxen we nog even op de boot en varen daarna naar de snorkel plek Coral Garden. Er staat flinke wind, waardoor er redelijk wat golven zijn en stroming staat, niet ideaal om te snorkelen. Ik waag het er toch op en spring het water in. Leon blijft op boot en kletst wat met Rafael. Het koraalrif is verrassend mooi, met veel verschillende soorten koraal in allerlei felle kleuren zoals paars, blauw en oranje. Ook zwemmen er flink wat vissen en vind ik o.a. een anemoon met nemo’s (clownfish).
Weer terug op de boot varen we naar Twin Lagoon, waar we volgens Rafael écht met onze drone moeten vliegen. De wind is inmiddels gaan liggen, dus durven we het vliegen met onze lichte drone (249 gr) wel aan. De foto’s en filmpjes die we maken, zijn adembenemend. Wat is de natuur in de Filipijnen toch prachtig! Vervolgens gaan we samen in de kayak en varen een lagune in, omringd door hoge kliffen.
Best for last? (niet echt)
Tot slot bezoeken we ook nog Barracuda Lake, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Bij aankomst is het al redelijk druk met boten, maar nog te doen. Ook hier is een zwemvest verplicht. Alle boten ‘parkeren’ achter elkaar, waar je vervolgens overstapt en via andere boten naar de houten steiger loopt. Dan nog een paar trappen over die naar het ‘verborgen’ meer leiden. Eenmaal de hoek om, wordt al snel duidelijk dat het veel te druk is. Er drijven zo’n 40 man in zwemvesten rond in het meer, dat veel minder helder is dan het eerder bezochte Kayangan Lake. Het liefst maken we meteen een rechtsomkeert, maar omdat we de entree al betaald hebben, springen we toch maar in het meer. Vreselijk! Dit proberen we altijd te vermijden, maar hier is het helaas niet gelukt. Om er toch nog wat van te maken, hebben we hilarische foto’s gemaakt van de hele ervaring. En al die mensen zich maar afvragen waarom ik nou zo keihard aan het lachen was 😉
Motortocht naar Alito Beach
Omdat het huren van de crossmotor ons zo goed is bevallen, gaan we ook maandag weer op pad. Dit keer naar Alito Beach, een ander strand in het noorden. Het is wel bijna 2 uur rijden en we gaan halverwege ook nog eens verkeerd, waardoor we er nog langer over doen. Met vertrek om 09.00 uur, komen we pas om 11.30 uur aan. Gelukkig is de weg er naartoe erg mooi met uitgestrekte groene vlaktes, heuvels en een blauwe zee met eilanden. We bestellen meteen een verse kokosnoot (€ 0,60) en nemen plaats aan een bamboe tafel op het strand. Er staan wat kleine hutjes en palmbomen. Verder lopen er honden rond en een aapje met één been! (geen grap). Als snel komt de vriendelijke eigenaar langs voor een praatje. Verder is er bijna niemand op dit strand, op wat lokale mensen en een ander stel na.
Ik duik het water in om te snorkelen en Leon raakt aan de praat met een Filipino uit Manilla. Daarna bestellen we lunch, en horen we – terwijl we daar op wachten – een varken gillen dat achter ons wordt geslacht. Niet echt een fijn gehoor, maar vrij normaal hier. Aangezien we vroeg ontbeten hebben, storten we ons hongerig op het eten; Leon heeft stukjes octopus in sojasaus en ik inktvisringen / calamaris. Nadat ik de helft heb opgegeten, zie ik ineens dat er allemaal kleine meelwormen mee gefrituurd zijn in het knapperige deeg dat om de inktvisringen zit. Normaal ben ik niet zo moeilijk (extra eiwitten toch?) maar nu verlies ik meteen mijn eetlust. Gelukkig zitten er in het eten van Leon geen insecten haha. Na een beetje zonnen, stappen we op de motor terug naar het hotel. De terugweg gaat een stuk sneller omdat we nu wel de goede route pakken. Toch hebben we allebei flinke ‘zadelpijn’ na het lange zitten op de motor (en soms erg hobbelige wegen). Al met al was het was weer een geslaagde dag!
Relaxen aan het zwembad
Vandaag verhuizen we voor twee nachten naar een ander hotel in de buurt, omdat ons huidige hotel helaas is volgeboekt. Stiekem vinden we het ook wel weer leuk om in een andere omgeving te zitten. Het grote voordeel is dat we bij dit hotel (Charms Hotel) een zwembad hebben en een onbeperkt ontbijtbuffet. We springen dan ook direct na het inchecken het zwembad in en relaxen op de ligbedden. Voor lunch moeten we het dorp in, dat nu op 15 minuten lopen ligt (eerst direct in het centrum). Je kan ook een tuktuk pakken voor 40 pesos, maar wij vinden lopen prima. Trouwens, je wordt hier regelmatig opgelicht, dus let goed op. Toen we met de tuktuk van het ene hotel naar de andere reden, zei de chauffeur vooraf dat het 20 pesos per persoon was (5 minuten rijden). Bij aankomst bij het hotel zei hij ineens dat het 40 pesos p.p. was! Daar trapten we natuurlijk niet in en betaalden gewoon het afgesproken bedrag.
Na de lunch scoren we nog wat extra zonnebrand, muggenspray en een drybag, want over twee dagen gaan we op een 3-daagse bootexpeditie / eilandhopping tour van Coron naar El Nido. Het is Valentijnsdag en je ziet overal Filipino’s kadootjes kopen. Ook zijn veel restaurants versierd met hartjes en romantische lichtjes. In de avond eten we bij een goed Filipijns restaurant. Het eten is niet alleen super lekker, maar ook heel goedkoop. We waren voor drie gerechten en alle drankjes maar 12 euro kwijt. Dat is nog eens leuk uit eten gaan.
Zo, dit blog is een stuk langer geworden dan ik dacht, maar we beleven ook zoveel 🙂 Morgen hebben we nog een relaxdag en daarna de driedaagse excursie naar El Nido. We blijven waarschijnlijk een week in El Nido, waar ik weer een blog zal schrijven.
P.S. Wil je als eerste onze nieuwe blogs lezen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en mis niets!
