De tijd vliegt voorbij als je reist, gelukkig hebben we drie maanden. Momenteel zitten we op het eiland Palawan, in de Filipijnen. Overal waar je kijkt zie je palmbomen, een turquoise zee, rijstvelden en vriendelijke mensen. Ook deze week geven we weer een update van onze avonturen, zodat je een beetje mee kan reizen. We vinden het leuk als je een berichtje onder dit blog achterlaat. Meer reisinspiratie vind je op Instagram.
De laatste dag in Coron
Aangezien we morgen op een 3-daagse boottocht gaan, houden we vandaag nog een relaxdag. Soms is het erg fijn om even niets te doen tussen het reizen door. We pakken onze tas alvast in en wandelen door het dorp van Coron. Er staat nog één laatste activiteit op de planning, het klimmen naar het beste uitkijkpunt van de omgeving: Mount Tapyas. Vanaf ons hotel is het een kwartiertje lopen naar de voet van de berg, daarna zijn het bijna 700 traptreden omhoog. Als we rond 17.00 uur omhoog lopen, zijn we niet de enige. Iedereen loopt op zijn / haar eigen tempo de treden op. Halverwege staan er een paar locals die water of energy drankjes verkopen, best slim. Na zo’n 30 minuten zweten en hijgen bereiken we de top van de berg en lopen we een rondje om de beste plek te zoeken. Dan is het wachten, want de zon gaat om 18.15 uur onder. Al snel verandert de lucht in allerlei kleuren en maken we zoveel foto’s als we kunnen. Half in het donker lopen we na de zonsondergang weer terug naar beneden en wandelen meteen door naar hetzelfde lokale restaurant waar we gisteren aten. Eenmaal terug in ons hotel vallen we al snel als een blok in slaap.
Eilandhoppen van Coron naar El Nido
Als de wekker om 06.30 uur gaat, zijn we allebei een beetje zenuwachtig voor de boottrip. Hoe ziet de boot eruit, wat voor type mensen zitten er in onze groep, waar gaan we slapen? Na het ontbijt pakken we een tricycle / tuktuk naar de haven van Coron, waar we worden opgewacht door de crew. Er komen steeds meer mensen aan, we kletsen wat terwijl we wachten. Nadat iedereen is er is – we hebben een groep van 10 – rijden we in een minibusje naar de boot. Die ziet er prima uit, wat een aardige geruststelling is. Na een kennismaking en korte briefing, varen we uit naar de eerste stop: Twin Lagoon. Wij zijn hier al geweest, dus zwemmen we wat rond en maken verder kennis met de anderen uit de groep. Er komen mensen uit Amerika, Zwitserland, Australië en Frankrijk. De leeftijden lopen uiteen van 19 tot 35 (ik ben de oudste haha!). Na een uurtje varen we door naar Bulog Dos Island, waar we snorkelen en over het strand wandelen. We vinden zelfs de bekende nemo’s! Na een super lekkere lunch op de boot, varen we naar ons eerste ‘basecamp’.
Basecamp 1: Back to basic, spelletjes en karaoke
We turen over de zee om te achterhalen hoe onze eerste slaapplek eruit ziet. Als we dichterbij komen, valt het eigenlijk een beetje tegen. Het strand is niet geweldig en er liggen al twee andere boten, we hebben het eiland dus niet exclusief voor onze groep. Met een kleinere boot worden we naar het strand gebracht. We nemen alleen een kleine tas mee met wat slaap spullen en toiletartikelen. We lopen richting onze bamboe hutjes, die aan het einde van het strand liggen. Er staan in totaal zo’n 20 hutjes, een toilet en douche. Geen luxe, want je douche is een ‘bucketshower’. Zoals de naam al aangeeft, staat er een grote ton met water, waar je met een bakje het water uitschept en over je hoofd gooit. Ook het toilet werkt op die manier, je gooit een aantal schepjes water in het toilet om door te spoelen. Even wennen, maar we kunnen in ieder geval het zout van ons lichaam afspoelen en ons haar wassen. Onze slaapplek is een hutje met een matras en een muskietennet.
We nemen plaats aan tafel en ons diner wordt geserveerd. Het ziet er niet alleen fantastisch uit, maar smaakt ook nog eens geweldig. We krijgen verse vis, knoflookrijst, stukjes varkensvlees, kip, salade, groenten en fruit. Na het eten gaat een derde van onze groep socializen bij de andere twee groepen. Wij blijven aan tafel zitten, drinken een biertje en spelen het hilarische geheugenspel “cheers to the gouvernor”. Na een tijdje is het bier op en staat er goedkope rum op tafel. Op de achtergrond horen we mensen karaoke zingen, samen met onze groep lopen we daarheen. De ene helft van de andere groepen zit daar aan tafels, de andere helft ligt al op bed. We wagen ons allemaal aan een liedje, lekker vals meezingen op Britney Spears en Abba haha! Ineens is het alweer 00.15, de hoogste tijd om naar bed te gaan 😉
Dag 2 van de expeditie: eilanden, snorkelen & relaxen
Ik wordt al vroeg wakker (05.30 uur) en loop vanuit mijn hutje direct het strand op. De zon komt bijna op, het is nog heerlijk rustig. Ik wandel over het strand, verzamel schelpjes en staar naar de zee. De afgelopen nacht iets te bont gemaakt, ik denk dat mensen die rustig wilden slapen, niet erg blij waren met onze karaoke liedjes tot middernacht.. oeps. Moeizaam wordt iedereen wakker en we verzamelen op de boot voor ontbijt: pannenkoeken, fruit, rijst, worstjes, gebakken eieren en nog veel meer. Er staat helaas nog steeds veel wind, maar de zon laat zich wel af en toe zien. De kapitein navigeert ons over de – soms flink hoge golven – naar een prachtig eiland. We vliegen met onze drone, zwemmen in het heldere water en relaxen op een handdoekje. Daarna is het het alweer lunchtijd en eten we gegrilde inktvis, tonijn, kippenvleugels, zoete aardappel en gefrituurde aubergine. Het is weer om je vingers bij af te likken!
Daarna varen we naar het eiland waar we gaan overnachten, we moeten een flink stuk open zee over. Gelukkig heb ik mijn gembertabletten, wat mijn maag kalm houdt als we over de hoge golven varen. Het is inmiddels flink zonnig, we smeren ons goed in en genieten van het uitzicht en de gesprekken met onze groep.
Basecamp 2: hiken, kokosnoten en kampvuur op het strand
Om deze slaapplek te bereiken, moeten we een half uur hiken over het eiland. Het voordeel is wel dat we dit eiland voor onze groep alleen hebben. We wandelen door jungle en een klein dorpje waar we varkens, kippen, honden en héél veel palmbomen zien. Onze tweede basecamp is een plaatje, het voelt heel idyllisch. Een local klimt meteen een palmboom in om verse kokosnoten voor ons te halen, heerlijk na de zweterige hike. We kiezen een hut, springen snel onder douche (noujah, bucketshower dan) en maken met de hele groep pina coladas. Het is erg gezellig met sfeerverlichting, muziek en natuurlijk weer een yummie diner. Na het eten zitten op het strand rond een kampvuur en kijken we naar de sterrenhemel. Er vliegen zelfs wat vleermuizen en vuurvliegjes door de lucht. Iedereen houdt het vrij vroeg voor gezien, we vallen rond 22.30 uur in slaap met het geruis van de zee.
Dag 3 van de expeditie: voetjes in het zand, kwallensoep & beachvolleybal
We worden wakker door de opkomende zon en hebben goed geslapen. De zee die gisteren nog flink tekeer ging, is nu spiegelglad. Bizar hoe snel dat kan omslaan. Na een strandwandeling en een goed ontbijt is het tijd om dit eiland te verlaten. Dit is de laatste dag van de expeditie, gelukkig is het zonnig en staat er minder wind dan de voorgaande dagen. We stoppen op een prachtig eiland met wit zand, waar we wat relaxen, zwemmen en een potje beachvolleybal spelen. Ook hebben we hier onze lunch op de boot. Daarna varen we verder en stoppen we in een baai om te snorkelen. Helaas is het water deze keer nogal troebel en valt er weinig te zien,op wat kwallen na. Volgens onze gids moeten we wat verder zwemmen, dus volgen we hem trouw. Na 10 minuten worden we ineens omringd door honderden kwallen! Een paar kwallen kan ik wel handelen, maar nu schreeuw ik het uit van afschuw. Schreeuwen door een snorkel klinkt best hilarisch schijnbaar, want Leon lag helemaal in een deuk. Die verdronk bijna van het lachen. We maken meteen een rechtsomkeert en zwemmen als een malle weer terug naar de boot.
Aankomst in El Nido
Na dit snorkel avontuur varen we richting El Nido. We stappen over in een andere boot, waarmee we naar een lokaal haventje varen (lees: gewoon een strand). Omdat de boot niet helemaal tot het strand kan komen, stappen we weer over in een soort sloep. Ik heb inmiddels mijn portie zee en boten wel gehad en ben blij dat we weer voet aan het vaste land zetten. Vervolgens worden we met twee minibusjes richting El Nido town gereden, wat nog zo’n 45 minuten duurt. We nemen afscheid van de groep en wandelen met onze backpacks naar de accommodatie. Het is inmiddels 17.30 uur en het wordt bijna donker. We hebben 7 nachten geboekt bij Banana Grove, dat midden in een bananenplantage ligt, buiten het drukke centrum van El Nido. De vriendelijke eigenaren nodigen ons meteen uit voor het avondeten, super lekker zelfgemaakt Filipijns eten. Ze gaan daarna nog uit (het is zaterdag) en vragen ons mee, maar wij slaan dit af. We zijn best moe na de boottrip en gaan op tijd naar bed.
El Nido: love it or hate it
De volgende ochtend is het flink bewolkt, maar gaan we toch op pad met de scooter naar Vanilla Beach. Dit strand vlakbij el Nido valt behoorlijk tegen; veel te druk, overal afval en overal hotels en restaurants. Na een korte strandwandeling besluiten we om te lunchen in El Nido town. Het eten is prima, maar El Nido is niet voor ons. Het voelt bijna aan als de Spaanse Costa. Halverwege de lunch wordt de lucht steeds donkerder en het duurt niet lang voordat het losbarst. Als het na bijna 1,5 uur regenen wat op lijkt te klaren, wagen we het erop en stappen op de scooter terug naar onze accommodatie. Helaas, na 5 minuten komt de regen weer met bakken uit de lucht en zijn we zeiknat. De tropische bananenplantage is veranderd in een modderpoel! We trekken ons even terug in het hutje en kijken wat Netflix. In de avond is het gelukkig weer droog.
Surfen op Duli Beach
Deze ochtend ziet het er redelijk zonnig uit, dus we rijden in iets van 40 minuten naar Duli Beach. Onderweg zien we rijstvelden, waterbuffels, lokale dorpen en mooie natuur. Het laatste stuk van de weg naar het strand is – vanwege de vele regen van gisteren – wat moeilijk begaanbaar. Ik ben blij dat ik alleen maar achterop hoef te zitten. Duli Beach is een goed surfstrand en een nog vrij rustig in vergelijking met andere stranden in de buurt. Leon huurt een surfboard en rent het water in, ik ga lekker zonnen. Er valt soms een spatje regen, maar voor het grootste gedeelte van de dag is het droog. Terug in El Nido horen we van een ander stel dat het daar de halve dag geregend heeft! Zo raar dat op nog geen uur afstand het weer zo verschillend kan zijn.
Een dagje ziek op bed
In de namiddag worden we door een ander stel van onze expeditie groep gevraagd om samen te dineren. We spreken af in een goedkoop, lokaal restaurant. Na het eten, doen we nog een drankje in een bar. Alleen om daar te komen, moeten we ineens door het water! Het tij is super hoog, waardoor er geen stoep meer over is. Er zit niets anders op dan de slippers uit doen en de golven te proberen te ontwijken die tegen de kant aanslaan. Er is ook geen andere weg terug, dus na twee drankjes rennen we weer door het zeewater haha. Terug in onze accommodatie krijg ik last van buikpijn. We gaan vroeg slapen, maar ik lig de halve nacht wakker door de buikpijn en misselijkheid. De volgende ochtend is het niet veel beter. Leon gaat alleen ontbijten, ik blijf in bed liggen. Gelukkig is het druilerig weer, een perfecte dag om uit te zieken. Aan het eind van middag voelt ook Leon zich niet lekker en liggen we samen ziek op bed. Op zo’n moment ben je het liefste thuis, maar ook dat hoort er soms bij.
Bezoek aan een grot met vleermuizen
Deze ochtend voel ik me gelukkig een stuk beter en eet weer wat. Leon voelt zich wat slapjes, maar we besluiten alsnog om met de scooter op pad te gaan. Het is mooi weer, zonde om te blijven liggen. Ik heb op Google Maps een grot gevonden waar nog weinig toeristen komen. Na een klein uurtje komen we aan bij een enorme rots met daar omheen een prachtig onderhouden tuin. Een gids komt ons tegemoet lopen en verteld wat meer over de regio. Ook bezoeken we een klein museum. Met een hoofdlamp op lopen we de ingang van de grot in, het ziet er indrukwekkend uit. Als we verder de grot inlopen, vliegen de kleine vleermuizen om je oren! Er hangen wel honderden vleermuizen ondersteboven in de grot. Onze gids is erg vriendelijk en behulpzaam. Je kan de rots ook nog beklimmen, maar aangezien we alleen onze slippers bij ons hebben, gaat dat niet. Om toch een mooi uitzicht te hebben, gooien we onze drone de lucht in. De omgeving is prachtig!
Verlaten stranden & lunchen met een uitzicht
Na het bezoek aan de grot, rijden we met onze scooter een rondje langs de kust. De uitzichten onderweg zijn erg mooi. We rijden soms een weggetje in naar het strand, daar zijn geen toeristen te bekennen. Voor lunch vinden we een klein restaurantje langs de weg met het beste uitzicht van heel de regio. We bestellen een verse kokosnoot en een club sandwich, dit is echt genieten. We rijden weer verder langs een aantal lokale dorpen waar de kinderen ons nazwaaien. Het is echt een typisch Filipijns straatbeeld met rijst die gedroogd wordt op doeken langs de weg, spelende kinderen, kwispelende honden en grazende waterbuffels. We rijden terug naar onze accomodatie, waar we aan de praat raken met een Duits stel. Zij vragen of we interesse hebben om samen een privé boottour te doen om de baai van El Nido te verkennen. Aangezien het weer er voor de volgende dag goed uitziet en dit kosten bespaart, stemmen we hiermee in.
Eilandhoppen in El Nido
Vandaag hebben we een boot gehuurd om verschillende eilanden en strand te bezoeken in de Bacuit baai rondom El Nido. Volgens de weervoorspelling zou het de hele dag zonnig zijn, maar als we ‘s ochtends aan het ontbijt zitten, is het zwaar bewolkt. We hopen dat het nog opentrekt. We rijden samen met het Duitse koppel naar de haven, waar we op een kleine boot (banka) worden gezet. Na meer dan een half uur wachten zonder uitleg waar we precies op wachten, moeten we naar een andere boot. Schijnbaar doet de motor het niet? Vrij apart, maar de andere boot is een stuk groter dus je hoort ons niet klagen. Nadeel is wel dat we in plaats van 08.30 nu pas om 09.30 vertrekken en de meeste andere boten al weg zijn. Als de haven uitvaren, hangen er nog steeds donkere wolken rondom de hoge kliffen van El Nido. De eerste stop is een belachelijk drukke lagoon. We praten meteen met de kapitein dat dit niet de bedoeling is van onze trip, we willen juist plekken bezoeken zonder veel toeristen. Ik denk dat de boodschap wel duidelijk was (communicatie is soms erg lastig), want we varen verder en stoppen op een bijna verlaten strand. Hier maken we wat foto’s en nemen een duik in het blauwe water. We bezoeken daarna nog een mooi baai die we voor meer dan een half uur voor onszelf hebben, daarna wordt het strand overspoeld door een grote groep Aziaten.
Het mooiste eiland van El Nido
We stoppen voor lunch op het mooiste eiland, maar zijn niet de enige. We besluiten te wachten tot iedereen weg is, zodat we foto’s en drone video’s kunnen maken. De zon schijnt nog steeds niet, maar toch ziet het er super uit. De kapitein wil daarna persé naar Snake Island, een soort zandbank tussen twee eilanden. Dit hoort blijkbaar bij de tour, we mochten eigenlijk niet onze eigen route / eilanden kiezen. Omdat zowel wij als het andere koppel geen zin hebben in gedoe, laten we het maar gaan. Het is de laatste stop (we zijn er niet van onder de indruk) waarna we terug varen naar de haven. Ondanks dat het een leuk dagje uit was, hadden we er denk ik meer van verwacht. We zijn gewoon ‘verwend’ denk ik wat betreft witte stranden en tropische eilanden. We hebben beter gezien. Na de boottrip rijden we met de scooter door naar Lio Beach, een goede plek om de zonsondergang te bekijken. Dit strand ligt vlak naast het vliegveld, waardoor we regelmatig ineens een vliegtuig zien opstijgen!
Morgen rijden we met een minibus naar Port Barton, een rustig dorp ten zuiden van El Nido. Hier hebben we 3 nachten geboekt, voordat we naar Puerto Princesa rijden en onze vlucht naar het eiland Cebu pakken. Ik hoop over circa 1,5 week weer een nieuw blog te schrijven 🙂
LET OP! Heb jij je bij het vorige reisblog al ingeschreven voor onze nieuwsbrief, dan is dit helaas niet goed doorgekomen 🙁 Wil je als eerste een update ontvangen, schrijf je dan nogmaals in via onderstaande link. Als het goed is, werkt het nu wel en krijg je bij het volgende reisverslag een mailtje met de link.
Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief en mis niets!
