De laatste dagen in Raja Ampat, Indonesië zijn aangebroken. We bezoeken als laatste verblijf de homestay Beser Bay, waar we 6 jaar geleden ook al eens waren. Een rustige baai omringd door kliffen, jungle en mangroven. Met maar drie bungalows, is het een heerlijke plek om te genieten van de natuur.
Momenteel zijn we drie maanden op reis door Indonesië. Natuurlijk delen we onze beste tips, routes en reisinformatie, maar willen ook onze persoonlijke ervaringen delen. Elke week geven we een update van onze avonturen, zodat je een beetje mee kan reizen. Laat gerust een leuk berichtje achter onder dit blog of volg ons op Instagram.
Beser Bay Homestay
Het is pas 09.30 uur als we aankomen bij onze laatste homestay. Gelukkig is de houten bungalow – of zeg maar gerust halve villa – al schoongemaakt en kunnen we er meteen in. We nemen afscheid van Hans, een gezelligere host gaan we waarschijnlijk niet krijgen. Net als Corepen, voelt ook Beser Bay weer als thuiskomen. We worden vriendelijk begroet door het personeel, met de nodige uitleg hoe alles werkt. Hier zitten we de komende 5 nachten, middenin een afgelegen baai omringd door rotsen, vogels en koraalrif. Als we een rondje lopen over het kleine eiland, zien we al snel dat alles eigenlijk een upgrade heeft gekregen; van de toiletten en douches tot aan de eetzaal. De prijs is nog hetzelfde, dus al die extra ruimte en comfort is mooi meegenomen.
Nadat we onze spullen een plek hebben gegeven, springen we meteen in het verkoelende water van de heldere lagune. We worden omringd door mangroven, steile rotsen en een wit zandstrandje. Beser Bay is een veilige plek voor vogels en vissen,we zien o.a. een baby rifhaai, nemo’s, een zeeslang, allerlei kleine vissen, reigers, papegaaien en roofvogels. Bij eb staat er in de lagune hooguit 50 cm water, met vloed iets van 1,20 meter. Golven zijn er bijna nooit, of het moet wel heel hard waaien. Ideaal om te zwemmen en snorkelen dus! Iets verderop ligt het buitenrif, met schildpadden, grote scholen vis en een kleurrijke koraaltuin.
Overheerlijk Indonesisch eten
Om 12.00 uur horen we een bel rinkelen, dit is het signaal dat de lunch klaar staat. We maken kennis met de andere reizigers; een Portugees stel en een koppel uit Tsjechië. De tafel is rijkelijk gedekt met rijst, vis, groenten, ei en fruit. We krijgen het niet eens op, zoveel hebben ze voor ons gemaakt. Daarbij krijgt ieder stel gewoon zijn “eigen” eten en hoef je dus niet alles te delen. Dit zorgt bij andere homestays nog weleens voor scheve blikken (de één eet nou eenmaal meer dan de ander). Na de lunch zitten we propvol, tijd om uit te buiken op het ligbed op de veranda. Ondanks dat we niet veel meer doen, vliegt de middag voorbij. We kunnen urenlang kijken naar vogels in de bomen en vissen die voorbij zwemmen. Na het avondeten duurt het niet lang voordat we op bed in slaap vallen.
De volgende ochtend worden we rond 06.00 uur wakker, dat is tegenwoordig ons normale ritme geworden. Koffie-tje erbij en met de voetjes in het water op de veranda wakker worden. Na al dat eten van gisteren, verwachten een uitgebreid ontbijt. We zijn dan ook lichtelijk teleurgesteld als er om 07.00 uur alleen wat witte toast met boter wordt gebracht. Blijkbaar is het ontbijt in Indonesië niet zo belangrijk. Geen probleem, we redden het wel tot 12.00 uur (in de buurt zit niets, het dichtstbijzijnde ‘dorp’ ligt op 15 minuten varen.
Snorkelen bij de mangroven en het huisrif
We besluiten om te gaan snorkelen bij de mangroven, aangezien daar vanalles te zien is. De mangrovewortels zijn begroeid met felgekleurde sponzen en daartussen zwemmen allerlei visjes die schuilen voor roofvissen. In het begin voelt het best spannend, in de donkere gedeeltes onder de mangroves weet je namelijk nooit wat er zich schuilhoudt. We weten namelijk dat er rondom Raja Ampat aan aantal grote zoutwaterkrokodillen (salty’s) rondzwemmen, die vooral in mangrovegebied voorkomen. De kans is erg klein, en de homestay eigenaren zouden ons nooit laten zwemmen als het niet veilig is, maar toch worden ze weleens gespot. Die gedachte bannen we snel uit ons hoofd, want anders durven we nergens meer te snorkelen. Na twee uur snorkelen zijn we nog niet opgegeten, dus het zal wel goed zijn haha!
Rond 12.00 uur horen we de bel weer rinkelen, onze magen beginnen nu toch wel te knorren. Het Tsjechische stel vertrekt na de lunch naar een nieuwe homestay, we blijven achter met de energieke Portugezen. We doen een middagdutje, vliegen met onze drone en voor we het weten, zitten we alweer aan het diner. We hebben leuke gesprekken met het Portugese stel, en liggen regelmatig krom van het lachen.
De laatste dagen in Raja Ampat
De volgende ochtend kijken we de zonsopgang op de veranda, dit gaat echt nooit vervelen. We horen de raarste vogel geluiden, en hebben geen idee wat voor soort vogel er achter het geluid zit. Wel zien we regelmatig zwarte kaketoes overvliegen, vissende reigers in de mangroven en heeft een grote roofvogel een standaard ‘uitkijkplek’op een grote tak tegenover onze bungalow. We hebben de mogelijkheid om tours te doen, maar we voelen beiden dat het genoeg is. We hoeven niet meer zonodig op pad, we hebben al zovéél gezien.
Net na de lunch arriveert er een nieuw stel uit Schotland. Ze hebben een flinke jetlag, dus we spreken ze amper. De Portugezen komen ineens aan met een fles wijn, die ze blijkbaar mee hebben genomen vanuit Portugal. Of wij ook een glaasje lusten. Nou, daar zeg ik geen nee tegen, het is nog een hele lekkere wijn ook! Een goede timing, want de 16.00 uur snacks komen er ook aan. Met z’n vieren zitten we gezellig te kletsen op de jetty, het andere stel komt er later ook nog bij. Niet veel later zit iedereen aan het diner: een fink stuk verse vis, noodles, gebakken ei, sperzieboontjes, tempe en watermeloen. We eten ons buikje weer helemaal rond, kijken daarna een film op Netflix en vallen voldaan in slaap.
Dan is de laatste dag alweer aangebroken. Na het ontbijt begin ik meteen met het uitzoeken en inpakken van mijn backpack. Je kan het maar alvast gedaan hebben. Zodra ik mijn backpack optil, rent er een middelgrote krab onder vandaan, zo over mijn voet heen. Van de schrik gil ik de halve homestay bij elkaar. Gelukkig bleek dat de enige te zijn en heb ik na een uur alles zo goed als ingepakt. We besluiten niet meer te gaan zwemmen, zodat alles nog even goed kan drogen. Het klimaat is al zo vochtig hier, halfnatte spullen in je backpack is geen pretje. Deze dag bestaat vooral uit lezen, relaxen, en van het uitzichft genieten. Leon pakt einde van de dag zijn backpack in, we zijn klaar om te vertrekken.
Terug naar Sorong
De wekker gaat om 06.00 uur, het is nog donker. We hebben beiden niet heel lekker geslapen, geen idee waar dat door kwam. Een kwartier later komen ze het onbijt brengen, een gebakken ei met heel veel rijst. Om 07.00 uur stappen we in de boot terug naar Waisai, de zee is nog vrij rustig op dit tijdstip. Na eern uur komen we aan bij de haven van Waisai, kopen tickets voor de ferry naar Sorong en stappen op de boot, die om 09.00 uur vertrekt. Het is wat bewolkt buiten en er lijkt regen aan te komen. Waar de zee is het begin nog rustig is, verandert dit halverwege de boottocht in een woestenij. Gelukkig heb ik een pilletje ingenomen tegen zeeziekte, want het gaat flink tekeer. Het helpt ook niet mee dat twee Indonesische jongetjes van een gezin achter ons wel zeeziek worden, en continue moeten overgeven. Er zit maar één ding op: oordoppen in en muziek op standje gehoorbeschadiging 😉 Na twee uur varen komen we veilig aan in de haven van Sorong. We worden meteen weer aangesproken door 50 taxichauffeurs, die we allemaal vriendelijk afwijzen. Met Grab ben je namelijk veel goedkoper uit, in 10 ninuten zijn we bij ons hotel.
Luxe en comfort in het Aston Hotel
We hebben 3 nachten geboekt in een luxe hotel tegenover het vliegveld van Sorong. Niet alleen omdat we daaraan toe zijn, maar ook omdat we ons visum in deze stad moeten verlengen. Ik had al eerder contact met het kantoor van de immigratiedienst, een verlenging duurt 4 werkdagen. Het is nu zondag, dus we gaan morgen pas op pad. Na het inchecken pakken we meteen een warme douche en ploffen neer op het zachte kingsize bed. Iets meer comfort is stiekum toch best wel lekker! We hebben zelfs wifi en een groot bureau, ik besluit daarom om de middag te gebruiken voor mijn werk. Leon is vooral aan het slapen, en waarom ook niet. In de avond hebben we geen zin meer om het hotel uit te gaan, we boeken een all-you-can eat arrangement in het hotelrestaurant. Het is momenteel Ramandan, de meeste mensen zijn hier moslim. Omdat ze tijdens deze periode overdag niet eten, gaan ze s’avonds helemaal los. Het is erg druk in het restaurant, maar het eten is geweldig en de keuze is enorm. Met (over)volle buiken gaan terug naar onze hotelkamer, kijken een film en vallen daarna in slaap.
Visum verlengen in Sorong
We hebben allebei heerlijk geslapen, dat kan ook bijna niet anders met zo’n comfortabel bed. Zeker in vergelijking met homestays, waar het matras soms zo dun is, dat het net lijkt alsof je op de grond ligt. Om 07.00 uur wandelen we de eetzaal in, waar een uitgebreid ontbijtbuffet alweer op ons wacht. Zo druk als het gisteren was, zo rustig is het nu. Na het ontbijt rijden we met een taxi naar het immigratiekantoor, dat op 10 minuten van het hotel ligt. Vriendelijk vertel ik de medewerker dat ik ons visum wil verlengen. Hij vraagt naar wat documenten, die ik laat zien. Maar dan komt er een onverwacht antwoord: “Als je vandaag je visum aanvraagt, krijg je het pas volgende week maandag”. Ho even, het was toch maar 4 werkdagen? (het is vandaag maandag).
Blijkbaar zijn ze i.v.m. Goede Vrijdag & Pasen al op vrijdag dicht. Lekker dan, dat hadden ze me beter meteen kunnen vertellen toen ik eerder contact had via Whatsapp. Omdat we naar de Molukken willen, raden ze bij de immigratiedienst aan om te verlengen in Ambon. Ons visum loopt 30 maart af, maar volgens de immi in Sorong was dit geen probleem. We gaan het zien… Na 5 minuten staan we alweer buiten en nemen een taxi terug naar het hotel.
Naar de Molukken
De planning wordt alweer wat omgegooid, flexibel reizen is niet altijd even makkelijk. Op de hotelkamer klap ik meteen mijn laptop open om vluchten te zoeken naar Ambon. Voor een binnenlandse vlucht van een uur betaal je al snel meer dan 100 euro, niet echt goedkoop. Daar zit je ruimbagage nog niet eens bij. Toch zit er niets anders op, als we naar de Molukken willen, is dit de enige optie. Nadat de vlucht geboekt is, zoeken we alvast wat opties voor hotels in Ambon. Omdat vluchten weleens wijzigen – net als onze reisplannen – willen we niet teveel vooruit boeken. Na een korte zoektocht op Booking, Agoda en Google Maps, boeken we een middenklassen hotel voor maar € 14 per nacht inclusief ontbijt. Dat zijn nog eens leuke prijzen!
We hebben nog twee nachten in Sorong, aangezien we hadden verwacht hier langer te zitten voor ons visum. Deze dagen genieten we van alle luxe, en laden we ons op voor een nieuw avontuur in de Molukken. De vlucht van Sorong naar het eiland Ambon duurt maar 1,5 uur, we zijn gelukkig geen hele dag kwijt aan het reizen. De focus ligt daar eerst op het verlengen van ons visum. In de tussentijd willen we Ambon op de scooter verkennen en misschien een paar uitstapjes maken naar eilanden in de omgeving. Dit alles is grotendeels afhankelijk van het weer, en dat blijft lastig te voorspellen. De weersvoorspelling is lekker vaag: zon, wolken, regen en onweer. We zien het wel 🙂
Nog meer reisverslagen:
Reisverslag week 1: Op naar Raja Ampat, Indonesië
Raja Ampat in Indonesië is een ultieme droombestemming voor iedereen...
Reisverslag week 2: Duiken, kaartspelletjes en jungletours
We zijn inmiddels al bijna drie weken in de paradijselijke...
Week 3 & 4: Relaxen, snorkelen en visum verlengen
Momenteel reizen we 3 maanden door Indonesië. Dit is het...
Week 5: Met de scooter over het eiland Ambon
Momenteel reizen we 3 maanden door Indonesië. Dit is het...
