Dit reiskoppel rijdt de zijderoute in een Toyota Landcruiser!

Hou jij van avontuur en zoek je graag het onbekende op? Vind jij het ook heerlijk om een land zelfstandig te verkennen, vriendelijke locals te ontmoeten en te wandelen door ongerepte natuur? Dan moet je dit inspirerende gastblog zeker lezen. Elke week kun je kennis maken met een reislustig persoon of koppel en krijg je een kijkje in hun leven.

Reiskoppel Lotte en Milan hebben samen al diverse avontuurlijke reizen gemaakt, en rijden op dit moment de zijderoute per 4×4. Ze komen door landen waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord, zoals Tadzjikistan. Nieuwsgierig? Neem alvast een kijkje op hun Instagram en lees snel verder….

Even voorstellen

Hi, wij zijn Milan (31) en Lotte (29) en reizen momenteel de wereld rond met onze Toyota Landcruiser 100. Milan reist vanaf jongs af aan al naar alle hoeken van de wereld. Zo namen zijn ouders hem als kind mee op een roadtrip naar o.a. Amerika, Thailand en Zuid-Afrika. Dus ja, hierbij geldt jong geleerd is oud gedaan. Het liefst duikt hij op reis de natuur in om opzoek te gaan naar dieren en dan vooral slangen en kikkers. Het is niet zo gek dat hij uiteindelijk biologie is gaan studeren en een master heeft gehaald in herpetologie, dit is de studie naar reptielen en amfibieën.

Lotte daarentegen reisde als kind naar de Franse camping, maar echt veel verder kwam ze niet. Toch waren de reiskriebels ook daar vanaf jongs af aan aanwezig. Weet je nog dat je vroeger op de basisschool presentaties moest geven en iedereen vertelde over zijn of haar huisdier? Lotte verkoos een presentatie over wereldontdekkers zoals Columbus boven het praten over haar kat. Elke reis die gemaakt kon worden, greep ze dan ook met beide handen aan. Al waren deze reizen in eerste instantie plekken als Ieper voor geschiedenis en Lloret de mar met vriendinnen.

Vanaf het moment dat er genoeg geld gespaard was, werd er een backpack gekocht en kon de rest van de wereld verkend worden. Vooral Zuidoost-Azië werd het ontdekkingsterrein, met Laos als absolute favoriet (tot nu toe). Met het eten dat in Azië geserveerd wordt – zoals overheerlijke curry’s – is het zeker geen straf om nog eens terug te gaan.

Wat voor type reizigers zijn jullie?

Wij zijn erg avontuurlijk ingesteld. We houden ervan om reizen te maken waarbij de meeste mensen zouden zeggen: “Oeh weet je het zeker?” Of “Welk land, bestaat dat wel?” Bijvoorbeeld Transnistrië, een land waarbij de meeste mensen kijken alsof ze water zien branden. Transnistrië is een zelfverklaarde onafhankelijke republiek. Internationaal wordt het gezien als onderdeel van Moldavië, maar in de realiteit draaien ze een volledig eigen regering. Ze hebben zelfs een grensovergang gemaakt om Transnistrië in te rijden. En ja, die grens zijn wij natuurlijk overgegaan. Je hebt in eerste instantie het idee dat je een oorlogsgebied inrijdt met aan beide kanten enorm veel prikkeldraad, camouflagenetten en soldaten met geweren. Maar na een aantal kilometer kom je plots een levendige stad binnen waar het lijkt of de tijd heeft stilgestaan. Overal zie je beelden van Stalin en Lenin en het zal je dan ook niet verbazen dat de hamer en sikkel overal in verwerkt is.

Maar niet alleen Transnistrië is een bestemming waar mensen gek van opkijken. Wat dacht je van Venezuela of Libanon en onze huidige wereldreis over de zijderoute (Silk Roads)? Tijdens deze reis reden we op de grens met Afghanistan, zo dichtbij dat je de Taliban vlaggen kon zien wapperen. Op onze route rijden we straks ook door Irak. Je hoort enorm veel verhalen (voornamelijk negatief) over deze landen, maar wij vormen het liefst onze eigen mening door er heen te gaan en het zelf te ervaren. Dat doen we natuurlijk wel met gezond verstand.

Tijdens onze reizen naar minder bezochte bestemmingen, maken we vaak echte ‘local experiences’ mee. Zo hebben we in Kuala Lumpur tussen de ratten ergens in een garagebox gegeten. Klinkt vreselijk, maar het eten was oprecht heel erg lekker! Waarschijnlijk stukken beter dan de westerse restaurants.

Hoe zijn de plannen voor een wereldreis ontstaan?

Lotte heeft al heel lang het plan om op wereldreis te gaan en heeft heel eerlijk gezegd Milan aangestoken met dit idee. Op een dag zijn we gewoon begonnen met researchen omdat het er anders nooit van zou komen. In eerste instantie zouden we een busje kopen en ombouwen, maar al snel is de omslag naar een 4×4 wagen gemaakt. Dit omdat het voor ons belangrijk is om overal te kunnen komen, en daarvoor is een 4×4 toch echt een must. Na een berichtje in een Facebookgroep, met de vraag om advies voor het kopen van een 4×4 wagen, kregen we een bericht van een Nederlands stel die ons vertelde dat hun Toyota Landcruiser 100 te koop stond. Je kan ons impulsief noemen, maar bij de eerste aanblik waren we gelijk verkocht. Zonder enige ervaring met 4×4 terreinwagens hebben we de auto gekocht.

De eerste nacht in een daktent

Een kleine week voor vertrek hebben we toch maar eens gekeken hoe zo’n daktent eigenlijk opgezet moet worden en hoe het slaapt. Deze nacht is vrij eenvoudig in één woord te omschrijven, HORROR! Ja, je leest het goed. Die eerste nacht was vreselijk. Zowel het matras als de slaapzakken waren veel te dun en daardoor hebben we de hele nacht liggen klappertanden en liggen draaien om een geschikte slaappositie te vinden. Aangezien we er minimaal een jaar op slapen, hebben we in de laatste week nog even snel een matras op maat laten maken. Voor bijna €700 is dat niet heel goedkoop, maar we zijn er achteraf erg blij mee.

Een dag uit jullie leven op de zijderoute

Het leven dat wij onderweg leiden, is te omschrijven als heel basaal (basic). We worden in de ochtend vaak wakker van de zon op de tent, waardoor we letterlijk uit ons bed zweten. En dat is vroeg, niks geen vakantie uitslaapdagen op deze reis. We zijn meestal wakker rond 06:30 / 07:00 uur. Lotte is een stuk luier dan Milan en probeert meestal zolang mogelijk te blijven liggen tot de hitte echt niet meer uit te houden is. Wanneer de daktent veranderd is in een sauna, is het tijd om de slaapzakken in te pakken en de tent in te vouwen. Klinkt als een werkje, maar dat valt reuze mee. In zo’n 5 minuten is alles ingepakt. Voor vertrek ontbijten we vaak met een bak yoghurt en cruesli, dan is het tijd om op avontuur te gaan.

Go met de flow

Echt een planning hebben we meestal niet. We kijken per dag waar we zin in hebben. Zo nu en dan zijn er verplichtingen op de reis; het halen van boodschappen, het tanken van de auto en het vullen van het water. We hebben aan boord van onze auto een 65 liter watertank met een filter, waardoor we altijd genoeg schoon drinkwater bij ons hebben. Deze watertank vullen we bij waterpunten langs de weg. Klinkt eenvoudig, maar een geschikt waterpunt vinden kost best wat tijd, helemaal in de dorre steppes van Kazachstan. Je kan hier uren rijden in een woestijnachtig gebied zonder maar een druppel water tegen te komen. Het enige wat je hier vindt, zijn kamelen en fata morgana’s.

Om op deze plekken water te kunnen vinden gebruiken we een app: I Overlander. Op deze app kunnen reizigers van alles pinnen, zoals waterpunten en slaapplekken.

Op zoek naar een slaapplek

Aan het einde van de dag gaan we opzoek naar een slaapplek (met de app). Omdat wij in een daktent slapen, zoeken we het liefst een plek waar bomen staan om ons te beschermen tegen de wind. Als de plekken op de app niet bevallen, gaan we via Google Satteliet op zoek naar een plek met bomen. Het vergt soms wat zoekwerk, maar een goede slaapplek vinden, is voor ons echt belangrijk. Je wil niet midden in de nacht je tent af moeten breken omdat het hard waait.

Als we een geschikte slaapplek gevonden hebben, begint Lotte meestal met koken en gaat Milan op jacht naar hout voor een kampvuur. We eten best gevarieerd, maar moeten zo nu en dan wat improviseren met de ingrediënten die in het land van bestemming te vinden zijn. Zo kan je in Kazachstan in de kleinere dorpen enkel wortel, tomaat en ui vinden en een pasta pesto kan je vergeten gezien een potje pesto hier maar liefst €6 kost. Na het eten is het tijd om af te wassen en aan een kampvuur te beginnen en daarna is het tijd om naar bed te gaan.

Voor- en nadelen van rondreizen in een 4x4

Doordat wij met een 4×4 reizen kunnen we echt overal komen. Steile hellingen, rivieren oversteken en door een drassig of heel zanderig gebied rijden, niks is te gek voor deze wagen. Ja natuurlijk, ook wij zijn wel eens vast komen te zitten, maar dat had meer met ons gebrek aan inzicht te maken dan met de kwaliteiten van de auto. Daarnaast is de auto enigszins compact waardoor vrijwel geen enkele bocht te krap is en je onder laag hangende bomen kan rijden.

Maar zoals elk voertuig zijn voordelen heeft, zijn er ook nadelen. Voor ons is het grootste nadeel dat we geen binnenplek hebben om te chillen bij slecht weer. Of een plek waar we kunnen slapen als het echt te hard waait om de tent op te zetten. Is dit het geval, dan slapen we voorin de auto. Gewoon op onze stoelen waar we de hele dag al op zitten. We zetten de auto op een helling, waardoor je het idee hebt dat je een beetje ligt en stellen de stoelen af op een zo ver mogelijke ligstand. Het is niet vreselijk om op die manier te slapen, maar comfortabel is anders 😉

Een bijzondere ontmoeting op reis

We zijn pas 4,5 maand onderweg, maar hebben al zo gigantisch veel meegemaakt. Ondanks de taalbarrière ontmoeten we vrijwel dagelijks locals waar we gesprekken mee hebben, meestal via Google Translate. Maar sommige ontmoetingen laten echt een indruk achter. Zo ook de kinderen die wij ontmoet hebben op de Pamir. De Pamir is een bergketen die voor een groot deel in Tajikistan ligt en op deze bergketen ligt de Pamir Highway, één van de hoogste snelwegen ter wereld en wereldwijd bekend als één van de gevaarlijkste snelwegen. Voor ons was dit een echte must do om te rijden. Tijdens deze tocht hebben wij in de dorpen aan de Pamir Highway geslapen. Bij elke kampeerspot word je enthousiast begroet door de locals en dan voornamelijk door de kinderen. Bij één van de dorpen wilden de kinderen hun avondmaal met ons delen. Zij kamen aanlopen met een bord gevuld met een paar pastaslierten, wat stukjes aardappel en een brood. Dit brak ons hart.

Waarom? Langs de wegen op de Pamir zie je verschillende borden staan met World Food Program. Na wat Googlen kwamen wij erachter dat de mensen die hier wonen vaak te weinig eten hebben waardoor ondervoeding bij de kinderen voorkomt. En nu wilden deze kinderen hun eten met ons delen. Wij die het kunnen bekostigen om deze reis te maken. Wij wilden niks aannemen, maar dat wordt hier gezien als asociaal en dus besloot Lotte het brood aan te nemen en een klein stukje eraf te scheuren. Nadat zij een stuk van het brood had afgescheurd, wilde ze het brood teruggeven, maar daar moesten de kinderen niks van weten, gegeven is gegeven. De kinderen liepen met een lach op hun gezicht weer weg. Vanaf deze dag hebben wij eigenlijk altijd iets in onze auto om aan de kinderen onderweg te geven: een koekje, snoep of cakejes.

Reizen op de zijderoute: let’s talk money

Een reis zoals deze kost geld en daar zijn wij ons goed van bewust. Sinds het begin van onze relatie, 6 jaar geleden, was het al bekend dat Lotte ooit eens op wereldreis wilde en dus zijn wij vanaf dat moment begonnen met het maken van een wereldreisspaarpot. Tot nu toe is de duurste uitgave de auto geweest. We hebben de auto gekocht met het idee dat we hem weer kunnen verkopen als we terug in Nederland zijn. Onderweg zijn wij het meeste geld kwijt aan diesel. Nu hebben we qua prijzen niks te klagen vergeleken met Nederland, want we betalen ongeveer €0,70 per liter, maar onze auto slurpt als een gek. Hij rijdt ongeveer 1 op 7 en in de bergen zelfs slechter. We tanken dus een stuk vaker dan je met een normale stadsauto zou doen. Per maand geven we ongeveer €500 aan diesel uit.

Om met de auto rond te kunnen rijden, sluiten we per land een autoverzekering af. Deze kosten verschillen per land, maar zijn ongeveer €30 euro per maand. Verder zijn we zo nu en dan geld kwijt voor reparaties aan de auto, maar gelukkig is dat niet maandelijks.

Boodschappen, excursies en visa's

Naast de autokosten hebben we de boodschappen als vaste kostenpost. We gaan ongeveer wekelijks naar de supermarkt en zijn daar zo’n €20 tot €30 euro kwijt. Buiten de supermarktbezoekjes gaan wij ook vaak naar de lokale markten, waar we de groenten en fruit kopen. Dit is super goedkoop. Zo betaal je voor een komkommer slechts €0,10 en een kilo watermeloen kost €0,20. Alle groeten en fruit worden netjes afgewogen op de markt, je wordt niet opgelicht. Soms is het zo goedkoop dat we het zelfs gratis meekrijgen. Zo hadden we laats 1 aubergine nodig voor een gerecht, maar deze aubergine was te licht voor de weegschaal. Omdat de verkoper hem niet kon afwegen besloot hij de aubergine dan maar gratis mee te geven. We wilden de man alsnog wat geld geven, maar dat wilde hij niet aannemen.

Het slapen is voor ons natuurlijk gratis. We hebben immers ons bed bij ons! Ook de uitjes zijn over het algemeen gratis. Zo nu en dan moet je betalen voor een nationaal park en heel soms betaal je een euro entree voor iets speciaals, maar geen hoge bedragen. De stanlanden (landen met een naam die eindigt op -stan) zijn voor Nederlanders visumvrij, daar zijn we geen kosten aan kwijt. Die kosten komen pas als we richting het Arabische schiereiland rijden. Wel hebben we op dit moment kosten voor benodigde grenspermits. Met deze permits mag je plekken bezoeken die op de grenzen liggen van de landen waar wij reizen. De kosten van deze permits verschillen per land.

Alle kosten bij elkaar opgeteld geven wij per maand ongeveer €800 tot €1000 euro uit.

Zou je reizen met een 4x4 aanbevelen?

Reizen in een 4×4 is waanzinnig en kunnen dit zeker aan iedereen die van avontuur houdt aanbevelen. Je moet er wel rekening mee houden dat je echt aan het kamperen bent en soms zelfs aan het creperen. Je hebt namelijk geen wc, geen douche en geen chille bank en tv. Wij hebben een schep mee om overal waar we komen een gat te kunnen graven als we naar de wc moeten. Vervolgens is het simpelweg squaten en het gat weer dichtgooien als je klaar bent. Je kan ons ondertussen getrainde squaters noemen aangezien we soms weken geen normale wc zien. Douchen doen wij met een 1,5 liter fles die we langzaam leeggieten boven de ander of we duiken een riviertje in.

Besef je ook goed dat een auto onderhoud nodig heeft. Wij checken de auto elke 1000 km en gaan elke 15.000 km bij een Toyota dealer langs om de auto goed te laten checken. Het is dus niet altijd alleen maar feest als je op reis bent met een 4×4. Maar als jij bij bovenstaande denkt: “Maakt mij niet uit”, dan is zo’n reis als deze zeker iets voor jou!

Tips voor reizen met een 4x4 auto / de zijderoute

Wil je net als ons zo’n reis wil maken, dan hebben we een paar tips:

Vraag een tweede paspoort aan
Dit is echt perfect voor als je onderweg visa aan wil vragen. Je moet namelijk je paspoort achterlaten, maar met twee paspoorten heb je altijd nog een paspoort op zak waarmee je kan reizen mocht het nodig zijn.
Download de ‘I Overlander’ app
Zoals eerder gezegd is dit echt een ideale app. Je vindt de perfecte plekken om te slapen en water te vinden, maar ook informatie over grensovergangen, mogelijke checkpoints, kapotte bruggen en nog veel meer.
Check regelmatig de wegen
Weet je niet zeker of de weg veilig is voor de wagen? Check het te voet. Het is altijd beter om te verkennen waar je gaat rijden als je het niet zeker weet, dan er vol in te rijden. Het kan zomaar zijn dat je vast komt te zitten of dat de brug inzakt. Wij checken ook altijd onze mogelijke slaapplekken voordat we erin rijden op vuil en dan voornamelijk op glas en spijkers. Het is hier vrij populair om vooral glazen flessen random kapot te slaan en te laten liggen.
Boek voor vertrek een sleutelcursus
Wij hebben dit ook gedaan en hebben hier enorm veel aan gehad. Zo hebben we onder andere zelf onze v-snaar kunnen vervangen. Scheelt toch weer kosten en daarnaast is het fijn dat je weet hoe je auto in elkaar zit. Een stuk minder zorgen en stress!

Hoe ziet jullie droomleven eruit?

Voor altijd reizen zou de droom zijn, maar vrijwel onwerkelijk. Daarvoor zouden we toch echt de staatsloterij moeten winnen, en dat gaat niet als je geen loten koopt. Dus voor nu richten we ons op deze reis en de toekomst zien we later. We leven met de dag en denken nog niet aan terugkomen. We hebben gezegd dat we minimaal een jaar gaan reizen en dat betekent dat we nog zeker 8 maanden onderweg zullen zijn. Maar wie weet zeggen we over 8 maanden wel, we blijven langer weg. Alles is nog mogelijk, zolang het geld niet opraakt 😉

Wat een ontzettend gaaf avontuur van Lotte en Milan, we hopen je hiermee geïnspireerd te hebben. Om je dromen achterna te gaan, meer in het ‘nu’ te leven en herinneringen te maken die je nooit meer vergeet. Wij hebben zelf ook in een 4×4 rondgereisd in Australië en weten nog goed hoe dat voelde. Héérlijk die vrijheid en avontuur.

Benieuwd wie er in het volgende gastblog verschijnt? Houd ons blog in de gaten en volg ons op Instagram, Tiktok of Youtube voor nog meer tips en reisinspiratie!

Zit jij momenteel voor een langere tijd in het buitenland of woon je op een tropische bestemming en wil je jouw verhaal delen met andere reisgekkies? Stuur ons dan een mailtje en wie weet staat jouw reisverhaal hier ook!

Dit reiskoppel rijdt de zijderoute in een Toyota Landcruiser!

Even voorstellen

Wat voor type reizigers zijn jullie?