Laatste weken op Lombok: surfen, relaxen en snorkelen

Vanuit de Perhentian eilanden in Maleisië, varen we terug naar het vaste land; de zee is een stuk wilder dan de heenreis, en het begint zelfs te onweren! Gelukkig staan we na een half uur veilig aan wal, waar de taxichauffeur al op ons wacht. We vliegen terug naar Kuala Lumpur, daar blijven we nog een nacht slapen. De volgende ochtend vliegen we naar het Indonesische eiland Lombok. De ideale bestemming om onze dagen te vullen met strand, wandelen, surfen en lekker eten.

Momenteel zijn we drie maanden op reis door Zuidoost-Azië. Natuurlijk delen we onze beste tips, routes en reisinformatie, maar willen ook onze persoonlijke ervaringen delen. Elke week geven we een update van onze avonturen, zodat je een beetje mee kan reizen. Laat gerust een leuk berichtje achter onder dit blog of volg ons op Instagram.

Vlucht naar Lombok

De vlucht van Kuala Lumpur naar de luchthaven van Lombok duurt 3 uur, toch zijn we bijna de hele dag kwijt. Het lijkt vaak dat alles bij ons op rolletjes loopt, maar dat is zeker niet zo haha. Het gaat al mis nadat we onze backpacks hebben ingecheckt; in de rij richting de douane zien we ineens dat ze een steekproef doen om handbagage te wegen. Onze handbagage is sowieso zwaarder dan 7 kg per stuk, dus we schieten meteen lichtelijk in de stress. Dit hebben we echt nog nooit meegemaakt, dat ze daadwerkelijk handbagage gaan wegen. Anyway, natuurlijk worden we uitgekozen om te wegen en moeten we terug naar de incheckbalie om handbagage bij te kopen. Onze handbagage is trouwens niet een beetje te zwaar; die van mij weegt 10kg en die van Leon zelfs 12kg.

Terug naar de basisschool?

Bij de incheckbalie proberen we de medewerker nog te overtuigen dat we wél extra ruimbagage hebben bijgeboekt die we niet helemaal benut hebben. Maar dat geldt blijkbaar niet (gaat allemaal in hetzelfde vliegtuig toch, zou je denken…). Ze willen geld zien, en ja regels zijn regels. We krijgen twee opties; bijna 100 euro extra betalen of onze handbagage zo herinrichten dat we een koffertje van 7kg en een koffertje van 14kg hebben (voor zo’n 30 euro bijbetaling). Als ik dit zo teruglees, dan zie ik meteen dat dit natuurlijk helemaal niet kan. Toch beginnen we als bezetenen spullen over te plaatsen in elkaars handbagage, wegen, weer overplaatsen, nogmaals wegen… Totdat we na een kwartier even rust nemen en logisch nadenken. We kunnen onmogelijk van 22kg handbagage naar 21kg, zonder dingen weg te gooien. Als we dit aankaarten wij de balie medewerker, mogen we alsnog onze handbagage meenemen voor 30 euro. Sticker op ons ticket en hup, we lopen het controlepunt en de douane door naar de gate.

Nog meer gedoe

Ken je dat principe, dat als er één ding mis gaat, meteen die hele dag van alles in de soep loopt? Vandaag is zo’n dag, niets lijkt mee te werken. Deels onze eigen schuld, want zodra we geland zijn op Lombok, beseffen we ineens dat we helemaal vergeten zijn dat we een uitreisticket nodig hadden. We hebben wel een ticket van Kuala Lumpur naar Amsterdam, maar nog niet uit Indonesië, en dat is een vereiste om binnen te komen. Als ze het checken althans, maar dat risico gaan we niet nemen. De wifi verbinding is natuurlijk weer helemaal ruk op het vliegveld, maar het lukt uiteindelijk toch om een ticket te reserveren als bewijs. We staan hierdoor als laatste in de ellenlange rij voor de douane, die al uitkijkt op de bagagebanden.

Halverwege de rij, ziet Leon ineens vanuit zijn ooghoek dat zijn backpack bij iemand op de trolley ligt! Hij loopt snel naar voren, waar hij tegen wordt gehouden door iemand van de douane: “Je moet eerst in de rij voordat je naar de bagageband kan”. Ja, dat snappen we, maar we willen wel graag dat onze bagage er nog ligt, als we daar aankomen! Leon roept naar de vrouw dat het zijn backpack is. Als een minuut later haar vriend / man komt aanlopen met de opmerking” dit is mijn tas niet”, legt ze Leon zijn backpack weer terug. Zo raak je dus je bagage kwijt…. Weer terug in de rij, staan we na bijna een uur wachten eindelijk in de aankomsthal. Snel een simkaart kopen en wat geld pinnen, want de taxichauffeur staat al even te wachten.

Aankomst in Kuta

Het is inmiddels 19.00 uur, het is al donker buiten. Gelukkig duurt de taxirit maar een half uur en is onze kleinschalige accommodatie in Kuta – een hippe kustplaats in het zuiden van Lombok – heel leuk. We frissen onszelf wat op, en wandelen naar het dichtstbijzijnde restaurant om wat te eten. Qua eten zit het in Indonesië altijd wel goed, we bestellen een pittige rendang en een tempeh burger. We zijn kapot van alle stressmomenten, dus gaan op tijd slapen.

De volgende ochtend is het stralend weer. We besluiten wat rond te lopen door de hoofdstraat, het strand en stoppen onderweg voor een koffie met wat lekkers en een verse kokosnoot. Er lopen hier behoorlijk wat toeristen rond, en dan is het nog niet eens hoogseizoen. We snappen wel waarom; alle ‘luxe gemakken en voorzieningen’ voor de helft van de prijs in Europa. Zo heb je al een complete maaltijd voor 4 euro, een 60-minuten massage voor 10 euro, en een scooter voor zo’n 8 euro per 24 uur. In de middag relaxen we bij het zwembad en bekijken wat onze planning voor Lombok ongeveer wordt.

Op naar Selong Belanak

We hebben nog een dag in Kuta, maar zijn een beetje reismoe en blijven daarom lekker bij het zwembad hangen. We trakteren onszelf op een ontspanningsmassage, één van de beste die we ooit gehad hebben. Leon gaat ook nog naar de kapper, waar hij ineens een harde knal hoort. Blijkt dat er een meisje met haar scooter was gecrasht, waarschijnlijk omdat ze moest uitwijken voor een hond. Scooter rijden in Indonesië is nooit zonder risico, dat merkten we al in de Molukken. Gelukkig is ze redelijk ok.

Terug in onze hotelkamer, boeken we een paar nachten in een dorpje verderop, Selong Belanak. Kuta is toch iets te toeristisch voor ons, we denk dat we daar beter zitten. De volgende ochtend vertrekken we na een lekker ontbijtje met de taxi naar het hotel. De weg is kronkelend en heuvelachtig, met tussendoor mooie uitzichten op strand. Na een half uur zijn we er al, het voelt direct goed. Zowel het strand als restaurants liggen op loopafstand van onze accommodatie, perfect!

Koeien, apen & surfdudes

Na de lunch lopen we naar het strand van Selong Belanak. Onderweg komen we langs grasvelden met palmbomen, mangobomen en kuddes waterbuffels (bao) met hun hoeders. Het strand is erg lang en breed, met aan het begin veel lokale restaurants, ligbedden en tentjes waar je een surfboard kunt huren of leren surfen. Wij kiezen voor een rustig plekje aan het eind, waar we onze strandhanddoeken uitleggen. In de bosjes achter ons zien we een paar apen rondscharrelen, die houden we nauwlettend in de gaten. Ook lopen er een aantal (zwerf) honden op het strand, de ene hond ziet er beter uit dan de ander. Het schijnt dat de buffels ook 2x per dag over het strand lopen, maar we zien ze die middag helaas niet.

Gratis massage van moeder natuur

Einde middag lopen we terug naar het hotel en lezen een boek aan het zwembad. Opeens lijkt het alsof er een hele grote vrachtwagen langsrijdt, de hele grond schud heen en weer. Na 15 seconden houd het op. We kijken elkaar verward aan en beseffen dan ineens dat het een aardbeving was! Echt heel bizar om mee te maken, gelukkig zien we geen directe schade en stelt het personeel ons meteen gerust. Als ik even later op Google kijk, zie ik dat het toch wel ging om een aardbeving met een schaal van bijna 5 op Richter. Ter info: vanaf 6 wordt het gevaarlijk en vanaf 7 is er kans op instortingsgevaar. Aardbevingen zijn hier vrij normaal, aangezien Indonesië in de “Ring of Fire” ligt, een gebied met veel actieve vulkanen. Ook op Lombok ligt een actieve vulkaan, de Rinjani. Lombok is in 2018 flink getroffen door een hevige aardbeving (kracht van 7) en zorgde voor bijna 500 doden en meer dan 70.000 verwoeste huizen. We zijn niet bang voor aardbevingen, maar je staat wel weer even stil bij de kracht van de natuur. Gelukkig was het deze keer minder heftig, maar wél goed voelbaar. Een bijzondere reiservaring rijker zullen we maar zeggen.

Op pad met de scooter

De volgende ochtend huren we een scooter via het hotel en rijden we een half uurtje terug naar Kuta om zonnebrand te halen en meteen wat geld te pinnen. We bezoeken daarna een uitkijkpunt (Bukit Merese) en een surfstrand (Tanjung Aan) in de buurt. Het hoofdstrand valt wat tegen, er ligt erg veel plastic en aangespoeld zeewier. Als we verder lopen, vinden we een kleine baai waar vooral locals zitten. Het is prachtig; een wit zandstrand, blauwe zee en geelgroene heuvels op de achtergrond. Het is inmiddels behoorlijk heet aan het worden, we vliegen snel met de drone, gaan op de foto met een groepje jongeren (hoort erbij haha) en pakken daarna de scooter naar Tampah Beach.

In plaats van de hoofdweg te volgen, pakken we een hobbelige zijweg. We hebben namelijk geen zin om parkeergeld te betalen en lastig gevallen te worden door verkopers. Het weggetje komt uit op een prachtig strand waar het zand wat weg heeft van couscous (die ronde korrels). De zee is behoorlijk wild en er staat een flinke stroming, niet ideaal om te zwemmen. We liggen dan ook vooral in de schaduw onder een boom, nemen een voorzichtige duik in de zee en struinen het strand af naar bijzondere schelpen. Regelmatig zien we een schildpad zijn hoofd boven het water uitsteken om te ademen. Einde middag rijden we terug naar het hotel, springen onder de douche, en maken ons klaar voor het avondeten. We hebben een leuk tentje gevonden waar ze Chinese dumplings serveren, dat smaakt erg goed!

Het zuidwesten van Lombok

Ook deze dag gaan we de omgeving verkennen per scooter. Ik heb een route uitgestippeld door het zuidwesten van Lombok, waar we de hele dag wel mee zoet zijn. Het leuke van scooter rijden is dat je de omgeving goed kunt zien en kunt stoppen waar je wilt. De wegen zijn prima, zolang op de hoofdwegen blijft. Lombok is nog vrij authentiek, overal zie je het lokale leven terug zoals het werken op de rijstvelden en markten tot aan zwaaiende kinderen. De eerste stop is een klein eilandje, waar we met onze drone naartoe vliegen. Daarna lunchen we aan het strand en rijden door naar een indrukwekkend uitkijkpunt dat ons doet denken aan Nusa Penida.

De meeste mensen zijn heel lief en vriendelijk, maar je merkt ook dat ze vaak op je geld uit zijn. Dat merken we als we bij een kraampje stoppen voor een verse kokosnoot. Ik spreek inmiddels wat basis Indonesisch, dus ik red me prima. Toch komt er uit het niets een man op een scooter aanrijden en naast ons staan, hij praat aardig goed Engels. Wat begint als een leuk gesprek, loopt al snel uit op teleurstelling. Na 5 minuten begint hij een “zielig verhaal” en of we geld willen geven. Nee dus! Daar gaat ie waarschijnlijk gewoon een pakje sigaretten van halen ofzo. De kokosnoten zijn op, dus we bedanken de vrouw achter het kraampje en springen weer terug op de scooter. De man vraagt nog eens om geld, nu de helft minder, maar weer weigeren we. Als hij doorheeft dat we toch niets geven, maakt hij ineens excuses en wenst ons een fijne reis. Deze ervaring vergeten we snel wanneer iets verderop een klein meisje van 2 jaar een handkus naar ons ‘blaast’ als we langsrijden, Echt té schattig! Overigens zijn er ook kleine kinderen die hun hand ophouden en “money” naar ons roepen haha! Jong geleerd, oud gedaan?

Relaxen op Gili Asahan

We vertrekken vanuit Selong Belanak naar een klein eiland aan de zuidwestkust: Gili Asahan. De taxirit duurt 1,5 uur over bochtige wegen, we worden afgezet bij een kleine haven. We worden opgehaald door een bootje van het resort, binnen tien minuten meren we aan op het prachtige eiland. We zitten iets luxer dan normaal, maar het is hier echt prachtig. We hebben een privé villa, met een geweldig design en uitzicht op zee. We hebben drie nachten in dit kleine paradijsje. Hoe onze dagen eruit zien? Zwemmen, snorkelen, watermeloendrankjes, foto’s maken en relaxen op een enorm ligbed.

We willen graag een verse kokosnoot, maar het personeel komt elke dag met vage excuses waarom dit niet kan. En dat terwijl het hele eiland vol staat met palmbomen met kokosnoten… De ene dag staat er teveel wind, de andere dag is er niemand die een palmboom in kan klimmen. We lachen er maar om, gelukkig zijn er genoeg andere lekkere drankjes om uit te kiezen.

Strandwandeling met pony's

Een andere reden waarom ik graag dit eiland wilde bezoeken, is dat er een kudde paarden rondloopt die regelmatig in de zee zwemmen. Toeristen kunnen tegen betaling met ze wandelen, de ponies hebben een beter leven dan de hele dag voor de kar in meer dan 35 graden. Tegen het einde van de dag ziet Leon de paarden ineens vanaf een afstandje de zee in gaan. Snel vlieg ik er met de drone naartoe, en lukt het om wat foto’s en video’s te maken.

Nog zo'n paradijs: Gili Meno

Drie dagen relaxen op een eiland is niet genoeg, want we vertrekken vanochtend naar Gili Meno. Dit is één van de drie eilanden in het noordwesten van Lombok. Ze worden regelmatig bezocht vanuit Bali, wat met de boot ongeveer 2 uur varen is (geen aanrader). We zijn 2,5 uur met de taxi onderweg naar de haven van Bangsal. Hier pakken we een fastboat naar Gili Meno, dit duurt hooguit een kwartier. Gili Meno is het rustigste eiland van de drie, precies waar we naar opzoek zijn. In de kleine haven (eigenlijk alleen een pier) wachten karretjes met pony’s ervoor ons al op. Ondanks dat we flinke bagage meehebben, maken we hier geen gebruik van, de dieren worden niet goed behandeld. Onze bungalow ligt aan de andere kant van het eiland, gelukkig is dat maar 20 minuten lopen omdat we rechtdoor kunnen steken over een deels verhard pad. Oververhit checken we in bij de accommodatie en drinken in één teug het welkomstdrankje op. De ligging is geweldig; pal aan een wit zandstrand met helderblauwe zee. In de namiddag doen we niet veel meer, zo’n reisdag hakt er altijd behoorlijk in.

De volgende ochtend maken we een wandeling om het eiland, in totaal iets van 1,5 uur. Prima te doen, zeker met wat (foto)stops tussendoor. Gili Meno is inderdaad niet super druk, maar het is nog het begin van het seizoen. Onderweg komen we langs twee turtle sanctuaries, waar ze kleine schildpadjes opvangen en weer uitzetten als ze groter zijn. Hiermee vergroten ze de kans op overleven, al is het een beetje sneu om al tientallen kleine schildpadden in een bassin te zien zwemmen. Terug bij ons resort, gaan we meteen het water in om te snorkelen. We staan al snel oog in oog met grote schildpadden, die heel ontspannen rondzwemmen en van het zeegras eten. Op het eiland is weinig te doen, behalve wandelen, snorkelen, en relaxen. Er zijn geen discotheken en restaurants sluiten om 21.00 uur. Saai? Wij vinden het heerlijk rustig haha. De rest van de twee dagen zonnen we op een ligbedje aan het strand, en vermaken ons met zwemmen, snorkelen en kletsen met andere reizigers.

Rijstvelden in Tetebatu

Van het eiland Gili Meno varen we in de ochtend weer terug naar het vasteland van Lombok. Met een taxi rijden we in 2 uur naar onze volgende stop: Tetebatu. Dit dorp ligt middenin de rijstvelden, aan de voet van de Rinjani vulkaan. Je kan de vulkaan ook beklimmen, maar we hebben besloten dit niet te doen. Een 3-daagse, zware trektocht zien we niet zitten aan het eind van onze reis. Het boetiekhotel waar we zitten, is super mooi! De veranda van het restaurant kijkt uit op de rijstvelden, helaas zit de vulkaan nog in de wolken. De volgende dag heb ik vroeg mijn wekker gezet, want dan is de vulkaan meestal goed zichtbaar.

Om 06.00 wandel ik vanuit mijn kamer met slaperige ogen en een ontplofte haardos de veranda op. Leon ligt nog in bed. Het is het waard, want de zonsopkomst is erg mooi én de Rinjani vulkaan is helemaal te zien. Om 08.00 ontbijten we, de wolken omhullen het grootste gedeelte alweer. Daarna huren we een scooter en rijden richting het Monkey Forest langs lokale dorpen, rijstvelden, markten en homestays. Rond lunchtijd komen we toevallig langs een soort restaurant/winkeltje waar we koffie en bananenchips bestellen. De eigenaresse praat goed Engels en geeft aan ook tourguide te zijn. Nou verkennen wij liever de omgeving op eigen houtje, maar ze geeft wel handige tips. Op de terugweg komt de zoete geur van verse vanille ons tegemoet, hmmm!

Terug naar Selong Belanak

Na twee nachten in Tetebatu besluiten we om terug te gaan naar de surfplek Selong Belanak. De laatste paar dagen willen we niet meer rondreizen. We voelen ons helemaal thuis in de bungalows bij Driftwood Lombok (dikke aanrader!). In de ochtenden schrijf ik nieuwe reisblogs, en in de middagen gaan we naar het strand. Leon gaat lekker surfen, terwijl ik me door de honden laat entertainen op het strand. Zo is er namelijk eentje die continue schoenen en slippers van onoplettende bezoekers jat haha! Mij laat ie gelukkig met rust.

De laatste twee dagen staan er flinke golven op het strand dat normaal geschikt is voor beginnende surfers. Leon probeert het wel, maar de stroming staat heel raar, waardoor surfen lastig is. Alleen de ervaren locals wagen zich eraan. In de middag varen een paar vissersboten door de surf, waarvan er eentje gewoon zinkt vanwege een paar grote golven. De bemanning weet veilig terug aan strand te komen, de boot spoelt even later aan en wordt uit het water getild met hulp van omstanders. Elke dag is hier een verrassing, dat zie je maar weer.

De laatste dag voor de terugvlucht naar Kuala Lumpur, ben ik jarig (30 mei). We gaan dit keer niet naar het strand, maar blijven aan het zwembad liggen. We pakken alvast onze backpacks weer in, deze keer rekening houdend met de maximale 7kg per handbagage. In de avond eten we bij een cocktailbar / restaurant om mijn verjaardag te vieren. Als verrassing komt de bediening al zingend “happy birthday” een toetje brengen, super lief. De volgende ochtend vliegen we om 10.00 uur naar Maleisië, uiteraard wordt onze handbagage deze keer niet gecheckt (dit doen ze blijkbaar alleen in Kuala Lumpur). De vlucht is redelijk comfortabel, op wat turbulentie na. We verblijven nog twee nachten in de buurt van het vliegveld, daarna vliegen we via de Verenigde Emiraten terug naar Nederland. Tot snel!

Het einde van onze reis komt in zicht, wat hebben we toch weer ongelofelijk veel gezien en meegemaakt! We vliegen terug naar Kuala Lumpur, vanwaar we onze terugvlucht hebben naar Amsterdam. Het voelt raar, maar ook fijn om weer terug naar Nederland te gaan. 3 maanden reizen is wat dat betreft precies goed!
We hopen dat je met plezier onze reisverslagen hebt gelezen. Neem vooral een kijkje op ons blog, want deze staat vol reistips en waardevolle informatie. We hebben alweer gave plannen voor volgend jaar, maar dat houden we nog even voor onszelf 😉

Laatste weken op Lombok: surfen, relaxen en snorkelen